Skąd jesteśmy?
Zgromadzenie Zmartwychwstania Pańskiego powstało w Paryżu, we Francji, 17.02.1836 r. pod przewodnictwem Bogdana Jańskiego. Po śmierci założyciela, jego uczniowie pod kierunkiem Piotra Semenenki i Hieronima Kajsiewicza, rozwijali dalej idee zgromadzenia i żyli we wspólnocie. W niedzielę Zmartwychwstania, 27.03.1842 r., wraz z pięcioma innymi współbraćmi, złożyli pierwsze śluby zakonne w katakumbach św. Sebastiana w Rzymie.
Pierwsza reguła została napisana w Wielkim Poście 1842 r. i stała się podstawą życia Wspólnoty i osobistego uświęcenia. Pierwsi członkowie tej wspólnoty zostali natchnieni, aby poświęcić się Zmartwychwstałemu Zbawicielowi i nazwać się BRAĆMI ZMARTWYCHWSTANIA , bo umarli dla grzechu i powstali razem z Chrystusem Zmartwychwstałym do nowego życia w PRAWDZIE I MIŁOŚCI. Zgromadzenie Zmartwychwstania Pańskiego głosi Misterium Paschalne i daje o nim osobiste świadectwo. Przez posługę duszpastersko – wychowawczą zwraca się do wszystkich ludzi, a w szczególności jest solidarne z ludźmi poniżonymi przez niesprawiedliwe struktury.
Dziś Zmartwychwstańcy pracują w wielu krajach świata, prowadzą parafie, szkoły katolickie, głoszą Słowo Boże, pracują na misjach oraz poświęcają się studiom i pracy naukowej.
Bogdan Jański
Urodził się 26 marca 1807 roku w Lisowie w centralnej Polsce. W dzieciństwie otrzymał bardzo dobre wychowanie katolickie, uczęszczając do szkoły w Pułtusku u Ojców Benedyktynów. Jesienią 1825 roku rozpoczął studia prawnicze, ekonomiczne i filozoficzne na Uniwersytecie w Warszawie. Będąc na studiach wyrzekł się Boga i propagował antychrześcijański styl życia. Targany pychą i zmysłowości pogrążał się otchłani niewiary. Ekonomia polityczna, która była teologią materializmu utwierdziła go w bezbożności i naturalizmie.
W roku 1827 wyjechał do Francji, na koszt rządu polskiego, jako jeden z najzdolniejszych studentów, celem dalszego kształcenia. Po powrocie miał wykładać prawo na Politechnice w Warszawie.
Po przybyciu do Paryża wstąpił do sekty Sensymonistów, która za cel stawiała sobie reformę społeczeństwa na zasadach komunistycznych. Jański początkowo z wielką gorliwością zaczął spełniać swoją misję, przechodząc równocześnie wielką walkę wewnętrzną. Chociaż stracił wiarę, dążył mimowolnie do Boga, szukał Go i tęsknił za Nim, bo coraz więcej przekonywał się, że bez Istoty Najwyższej nie można zrozumieć życia. Potwierdzają to słowa zapisane w tym czasie przez Bogdana: „Chcę żyć w świątyni wielkiego Boga, do niej mam wołać całą ludzkość, w świątyni Boga, co jest wszystkim”.
Pod wpływem przyjaciół, francuskich księży Lacordaire, Lamennais, Philippe Gerbet oraz polskiego wieszcza Adama Mickiewicza, powoli skłania się do katolicyzmu. Jański przystępuje do sakramentów św. Znacząca data to dzień 24 listopada 1834 kiedy to Jański rozpoczął pierwszy etap swojej spowiedzi, którą ukończył dopiero 10 stycznia 1835. Po spowiedzi przyjął Komunię świętą. Był to dzień nowego przymierza z Bogiem.
Jański nawrócony, nawracał innych. Słodyczą i dobrocią serca zjednywał sobie wszystkich a nauką i niepospolitą biegłością w rzeczach Kościoła wszystkich oświecał, pobożnym przykładem życia budował. Apostolstwo Jańskiego było czynne i niezmordowane. Zapoczątkowywał on i ześrodkowywał wokół siebie ruch religijny na emigracji. Ten niepojęty człowiek, przestawszy żyć dla siebie, dogorywał na ofiarnym stole z miłości ku Bogu i bliźnim. Wśród tej ciągłej pracy i trosk o braci, nie zapomniał Jański o radzie Mickiewicza, aby założyć nowy zakon. Pierwsze jego początki przypadają na rok 1836. Dnia 17 lutego tegoż roku w Środę Popielcową, przy ul Notre Dame des Champs 11 zgromadził Jański pierwszych swoich uczniów, aby rozpocząć wspólne życie.
W 1837 roku wysyła dwóch swoich uczniów. Piotra Semenenkę i Hieronima Kajsiewicza do Rzymu, aby tam założyli nowy dom. Później w roku 1840 sam Jański udaje się tam, mimo, że już w tym czasie był bardzo osłabiony gruźlicą i różnymi problemami finansowymi. Mimo wszelkich zabiegów podupadł jeszcze bardziej na zdrowiu. W dniu 28 maja roku 1840 otrzymał sakrament chorych.
Bogdan Jański zmarł 2 lipca 1840 roku.
Zwłoki jego zosały tymczasowo złożone na cmentarzu św. Wawrzyńca w Rzymie, a na tablicy grobowej bracia umieścili taki napis:
HIC RESURRECTURUS QUIESCIT
S.P. BOGDAN JAŃSKI
PIERWSZY POKUTNIK JAWNY
I APOSTOŁ EMIGRACJI POLSKIEJ
WE FRANCJI.
Żył krótko, wiele cierpiał, wiele kochał. Z miłości dla Boga i dla kraju powziął myśl wielką _ rozbudzenie życia chrześcijańskiego w duchowieństwie polskim i podźwignięcie Ojczyzny z umysłowego i moralnego upadku. Położył kamień węgielny nowego Zakonu do tego celu przeznaczonego. Umarł z trudów wprzód, nim się myśl jego urzeczywistnić mogła.
Kontakt
Kuria Prowincjalna
ul. ks. S. Pawlickiego 1
30-320 Kraków
tel. +48 (12) 267-18-00
e-mail: kuria@zmartwychwstancy.pl
Duszpasterstwo Powolań i młodzieży
ul. Łobzowska 10, 31-140 Kraków
tel.: +48 723 269 890
e-mail: kotom.1@interia.pl
www.powolaniacr.pl/kontakt
Nowicjat Polskiej Prowincji Zmartwychwstańców
Sulisławice 91
27-670 Łoniów
tel. +48 (15) 866 93 62
Wyższe Seminarium Duchowne
ul. Ks. Pawlickiego 1
30-320 Kraków
tel. (012) 267 18 00
e-mail: wsdcr@kr.onet.pl
Kim jesteśmy?
Bogdan Jański – założyciel zakonu – sam będąc człowiekiem świeckim i konwertytą, potrafił nakreślić niezwykle śmiałe idee ożywienia wiary i apostolstwa ludzi świeckich, ale dopiero dwaj z jego uczniów – Piotr Semenenko i Hieronim Kajsiewicz mogli całe duchowe dziedzictwo przed wcześnie zmarłego Założyciela uzupełnić, pogłębić i uporządkować.
Istotnymi elementami naszego stylu życia są – jak w każdej wspólnocie zakonnej – trzy rady ewangeliczne: ubóstwo, czystość i posłuszeństwo.
Zasadnicze elementy naszej duchowości zakonnej stanowią:
- przekonanie, że do wiary w zmartwychwstanie należy również praktyka zmartwychwstawania w życiu codziennym, co wyraża się w pogłębionym życiu sakramentami paschalnymi
- dążenie, by być w służbie powszechnego zmartwychwstania, tzn. pomagać ludziom w budowaniu wspólnot chrześcijańskich i wspierać nadzieję, pokój, sprawiedliwość, miłość i radość
- przepowiadanie, że Wielkanoc jest godziną narodzin nadziei dla całego świata i wszystkich czasów oraz że Pan Zmartwychwstały pragnie, już tu i teraz, zakładać swoje Królestwo i rozpocząć swoje panowanie. Naturalnie, nie chcemy chować tej nadziei tylko dla siebie, ale czynić ją wciąż żywą i nieustannie podkreślać: nadzieja chrześcijan nazywa się ZMARTWYCHWSTANIE i wszystko, czym jesteśmy, opiera się na wierze w tę Prawdę.
Charyzmat
Pragniemy być wierni łasce, jako otrzymali nasi Fundatorzy, łasce, w której obecnie uczestniczymy przez nasze powołanie do Zgromadzenia Zmartwychwstania Pańskiego. Uważamy, że pewne prawdy są szczególnie ważne dla naszego życia i naszej pracy jako zmartwychwstańców, gdyż obrazują tę właśnie łaskę i powołanie.
Jesteśmy przekonani, że miłość Boża względem nas jest miłosierna i niezawodna. Na tę miłość nie zasłużyliśmy. Jesteśmy niczym, niczego nie posiadamy i bez Boga niczego nie możemy. Pociąga nas zło. Jesteśmy grzesznikami. Bóg jednak nie przestaje pociągać nas ku sobie.
Jesteśmy przekonani, że w miłości swojej Ojciec powołuje nas do nawrócenia: do osobistego zmartwychwstania w jedności z Jezusem, do nowego życia przepełnionego mocą Jego Ducha. Umieramy samym sobie wraz z Jezusem, kiedy oddajemy nasze życie Ojcu, wyrzekając się wszystkiego, co nas od Niego oddziela. Moc Ducha formuje w nas Chrystusa i pobudza, aby miłością odpowiedzieć na ogromną miłość Ojca w stosunku do nas.
Jesteśmy przekonani, że Bóg powołuje nas, abyśmy żyli razem, jak bracia – dzieląc się darami, jakie otrzymaliśmy, pomagając sobie wzajemnie, modląc się i pracując razem dla Jego chwały.
Powołał nas, abyśmy byli wspólnotą, która jest żywym znakiem ewangelicznych wartości: sprawiedliwości, prawdy i miłości.
Jesteśmy przekonani, że Bóg powołuje nas, abyśmy razem pracowali nad zmartwychwstaniem społeczeństwa, niosąc wszystkim Jego życie i miłość poprzez nasze osobiste świadectwo, poprzez świadectwo naszego życia wspólnotowego i poprzez apostolaty Zgromadzenia, a zwłaszcza pracę parafialną i wychowawczą.
Potrzeba przy tym, abyśmy budowali i uczyli innych budować wspólnotę chrześcijańską, w której wszyscy mogą doświadczać nadziei, radości i pokoju Zmartwychwstałego Chrystusa.
Jesteśmy przekonani, że Maryja jest dla nas zmartwychwstańców we wszystkim wzorem życia i działania.
Misja
Zgromadzenie Zmartwychwstania głosi Misterium Paschalne i daje o Nim świadectwo.
Przekonani, że Bóg miłuje nas bezwarunkowo, zwiastujemy wyzwolenie i zbawienie każdej osoby i całego społeczeństwa jako przejście ze śmierci do życia, w którym każde zło i niesprawiedliwość będą przezwyciężone.
Wzywamy wszystkich, a szczególnie młodzież i rodziny, do wspólnot Zmartwychwstałego Chrystusa, w których promieniuje wiara, nadzieja i miłość – znak zjednoczenia w Kościele z Chrystusem i Jego Matką Maryją.
Jesteśmy przekonani, że aby to osiągnąć, nasze Zgromadzenie musi być wzorem chrześcijańskiej wspólnoty, w której wszystkich ożywia jeden duch i jedno serce.
Przez naszą posługę duszpastersko – wychowawczą zwracamy się do wszystkich ludzi, szczególnie jesteśmy solidarni z ludźmi poniżonymi przez niesprawiedliwe struktury.
Pomagamy laikatowi spełniać właściwą mu proroczą i przetwarzającą funkcję wobec świata, dając mu głębsze doświadczenie dynamiki Paschalnej w jego życiu.
Jako wspólnota międzynarodowa będziemy sobie nawzajem pomagać w różnych częściach świata, dzieląc się naszymi posługami, doświadczeniami i zasobami.
Podzielamy Chrystusowe pragnienie, aby rozpalić ogień Bożej miłości w sercu każdego człowieka na tej ziemi.
Modlitwa zmartwychwstańcza:
Zmartwychwstały Jezu Chryste,
który jesteś Drogą, Prawdą i Życiem,
spraw, byśmy wiernie żyli
duchem Twego Zmartwychwstania
Odnów nasze serca,
naucz nas umierać samym sobie,
abyś Ty i tylko Ty w nas pozostał.
Uczyń nas znakiem Twojej miłości,
co przemienia i przekształca.
Zechciej posłużyć się nami
w odnowie społeczeństwa,
abyśmy głosząc Twoje życie
i Twoją miłość
doprowadzili wszystkich
do Twego Kościoła.
Przyjmij te prośby, Panie Jezu,
który żyjesz i królujesz z Ojcem,
w jedności z Duchem Świętym,
jako Bóg na wieki.
Amen.